نهج البلاغه : متن ، ترجمه و شرح نامه 31

متن

مِنَ الْوَالِدِ الْفَانِ الْمُقِرِّ لِلزَّمَانِ (2) الْمُدْبِرِ الْعُمُرِ الْمُسْتَسْلِمِ لِلدُّنْیَا السَّاکِنِ مَسَاکِنَ الْمَوْتَی وَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً إِلَی الْمَوْلُودِ الْمُؤَمِّلِ مَا لاَ یُدْرِکُ السَّالِکِ سَبِیلَ مَنْ قَدْ هَلَکَ غَرَضِ (3) الْأَسْقَامِ وَ رَهِینَهِ (4) الْأَیَّامِ وَ رَمِیَّهِ (5) الْمَصَائِبِ وَ عَبْدِ الدُّنْیَا وَ تَاجِرِ الْغُرُورِ وَ غَرِیمِ الْمَنَایَا وَ أَسِیرِ الْمَوْتِ وَ حَلِیفِ الْهُمُومِ وَ قَرِینِ الْأَحْزَانِ وَ نُصُبِ الْآفَاتِ (6) وَ صَرِیعِ (7) الشَّهَوَاتِ وَ خَلِیفَهِ الْأَمْوَاتِ.

أَمّا بَعدُ فَإِنّ فِیمَا تَبَیّنتُ مِن إِدبَارِ الدّنیَا عنَیّ وَ جُمُوحِ الدّهرِ (8) عَلَیّ وَ إِقبَالِ الآخِرَهِ إلِیَ ّ مَا یزَعَنُیِ (9) عَن ذِکرِ مَن سوِاَی َ وَ الِاهتِمَامِ بِمَا ورَاَئیِ (10) غَیرَ أنَیّ حَیثُ تَفَرّدَ بیِ دُونَ هُمُومِ النّاسِ هَمّ نفَسیِ فصَدَفَنَیِ (11) رأَییِ وَ صرَفَنَیِ عَن هوَاَی َ وَ صَرّحَ لِی مَحضُ أمَریِ (12) فَأَفضَی بیِ إِلَی جِدّ لَا یَکُونُ فِیهِ لَعِبٌ وَ صِدقٍ لَا یَشُوبُهُ کَذِبٌ وَ وَجَدتُکَ عَضیِ بَل وَجَدتُکَ کلُیّ حَتّی کَأَنّ شَیئاً لَو أَصَابَکَ أصَاَبنَیِ وَ کَأَنّ المَوتَ لَو أَتَاکَ أتَاَنیِ فعَنَاَنیِ

مِنْ أَمْرِکَ مَا یَعْنِینِی مِنْ أَمْرِ نَفْسِی فَکَتَبْتُ إِلَیْکَ کِتَابِی مُسْتَظْهِراً بِهِ (13) إِنْ أَنَا بَقِیتُ لَکَ أَوْ فَنِیتُ.

ترجمه

از پدری فانی، اعتراف دارنده به گذشت زمان، زندگی را پشت سر نهاده- که در سپری شدن دنیا چاره ای ندارد- مسکن گزیده در جایگاه گذشتگان، و کوچ کننده فردا، به فرزندی آزمند چیزی که به دست نمی آید، رونده راهی که به نیستی ختم می شود، در دنیا هدف بیماری